Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
Από την εκδήλωση "Χτίζω - Παίζω - Ζωγραφίζω"
Σαμπιονάρα : Ανοίξαμε και... σας περιμένουμε |
Ράφια για τις χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες |
Πράσινοι πίνακες για γραφή με κιμωλία |
Γενικότερη άποψη |
Πάρκο παιχνιδιού για μωρά |
Διάδρομοι και κρυψώνες από εφημερίδα |
Οικοδομικά υλικά |
Άλλη μια άποψη της οικοδομής |
Επ, μα τι γυρεύουν εδώ τόσα κουτάκια; Ουπς! Έπεσαν... |
Κι αυτοί οι κατάλογοι; |
Εντάξει, λοιπόν. Ας χτίσουμε! |
Πλάκα έχει! |
Ένας λαβύρινθος! |
Α, βρήκα τι τους θέλαμε τόσους χρυσούς οδηγούς! |
Ωραίο! |
Κου-κου! |
Σκαρφαλώνω |
Και φυσικά οι αναμενόμενες εικόνες της ... "απο-δομής" |
Ουφ, πια! Τελείωσε. Ένας υπνάκος είναι ό,τι πρέπει. |
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Να μην πληρώσουν τη κρίση τα παιδιά μας
- Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι τα παιδιά μας, από τη στιγμή που γεννιούνται, είναι ήδη χρεωμένα με αυτά που όπως υποστηρίζουν «όλοι μαζί τα φάγαμε». Εμείς και τα παιδιά μας δεν «φάγαμε» τίποτα, εκτός από επανειλημμένες απορρίψεις στις αιτήσεις μας στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, εκτός από ώρες αναμονής στις ουρές του ΙΚΑ για μια απλή ιατρική εξέταση, εκτός από εκατοντάδες ευρώ για την υποτιθέμενη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση των μεγαλύτερων παιδιών μας.
- Οι ήδη ελλειμματικές δημόσιες δομές φύλαξης και προσχολικής εκπαίδευσης συρρικνώνονται κι άλλο στο όνομα του περιορισμού των δημοσίων δαπανών. Μόλις προχθές ενημερωθήκαμε πως η μη ανανέωση των συμβάσεων των εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς του γειτονικού Ηρακλείου θα κλείσει την πόρτα των δημόσιων παιδικών σταθμών σε 500 ακόμα παιδιά.
- Τρέμουμε την πιθανότητα να χρειαστούν τα παιδιά μας ιατρική φροντίδα καθώς η δημόσια δωρεάν υγεία διαλύεται. Πρόσφατα δημοσιεύματα του τύπου αναφέρουν πως τα πρόωρα νεογνά μεταφέρονται με άσχημες συνθήκες από τα Χανιά στην Αθήνα καθώς η τοπική μονάδα νεογνών υπολειτουργεί λόγων έλλειψης προσωπικού.
- Ανησυχούμε για τη στιγμή που τα παιδιά μας θα μπουν στο σχολείο που κι αυτό διαλύεται και παραδίνεται στους επιχειρηματίες για να αυξάνουν τα κέρδη τους. Στο δημόσιο σχολείο με τα μεγάλα κενά δασκάλων και καθηγητών και τις συνωστισμένες αίθουσες που σε λίγο θα είναι και παγωμένες καθώς το υπουργείο καλεί τις σχολικές επιτροπές να κάνουν οικονομία στο πετρέλαιο.
- Τρομάζουμε αλλά και εξοργιζόμαστε όταν ανήλικοι δικάζονται στη Λάρισα και 13χρονοι συλλαμβάνονται στα Χανιά, γιατί τόλμησαν να διεκδικήσουν
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Ανακυκλώνουμε παίζοντας!
Ήρθαμε σε επαφή με την αρχιτέκτονα (και μανούλα του Λούκα) Ελίνα Καραναστάση, η οποία θα οργανώσει ένα παιχνίδι για τα παιδιά με ανακυκλωμένα υλικά.
Τα παιδιά θα στήσουν και θα χρωματίσουν μια κατασκευή, στην οποία θα τρυπώσουν, θα σκαρφαλώσουν, θα μπουσουλήσουν, θα κρυφτούν και θα μας κάνουν "εκπλήξεις". Έτσι στο παιχνίδι αυτό θα μπορούν να συμμετέχουν όλα τα παιδιά, μικρούτσικα, μικρά και μεγαλύτερα. Και πέρα από το ότι θα περάσουμε καλά και δημιουργικά, αυτή η απασχόληση με τα "άχρηστα" είναι και ένα μάθημα οικολογίας για όλους μας!
Για να βοηθήσουμε, όμως, την Ελίνα και τους συνεργάτες της όποιος θέλει και μπορεί ας φέρει απλώς τα ανακυκλώσιμά του αντί να τα ρίξει στους ειδικούς μπλε κάδους.
Χρειαζόμαστε:
1. Κουτιά χάρτινα γάλακτος (μεγάλα, μικρά, διαρκείας, κλπ)
2. Μπουκάλια πλαστικά (από γάλα, νερό κ.α.)
3. Παλιά περιοδικά, καταλόγους, κλπ
Την αίθουσα θα προετοιμάζουμε από πιο νωρίς, οπότε κάποιος μπορεί να τα φέρει στην Σαμπιονάρα τη ίδια μέρα της εκδήλωσης.
Κοιτάξτε http://www.karanastasi.blogspot.com/
Έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον!
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Χαρτογραφούμε τα Πάρκα
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Καταστατική Συγκρότηση του Συλλόγου μας
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Απαντήσεις υποψηφίων δημάρχων στην ανοιχτή επιστολή του συλλόγου μας
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Ενόψει εκλογών
Ίδωμεν!
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Ανοιχτή επιστολή προς τους επικεφαλείς των Δημοτικών Παρατάξεων
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
Περάσαμε όμορφα....
Ήταν ωραία στο Πάρκο της Ειρήνης την Κυριακή που μας πέρασε. Το Πάρκο, ένα από τα λίγα που υπάρχουν στην πόλη, απαξιώνεται κάτω από γυαλιά και αποτσίγαρα, με κύρια ευθύνη των αρμόδιων αρχών. Όμως την Κυριακή στην εκδήλωση που οργανώθηκε για τα παιδιά με πρωτοβουλία μας, γέμισε παιδιά και χαρά, έγινε επιτέλους... «παιδική χαρά». Με τον τρόπο αυτό οι πολίτες διεκδικούμε και κατοχυρώνουμε τους ελεύθερους χώρους για εμάς και τα παιδιά μας.
Μας συγκίνησε η μεγάλη συμμετοχή γονιών με νήπια που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πρωτοβουλίας μας, αλλά και τόνωσε την αποφασιστικότητά μας, αφού για άλλη μια φορά καταδείχτηκε η ανάγκη για ίδρυση συλλόγου γονέων με παιδιά στην προσχολική ηλικία.
Τέλος ιδιαίτερα θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κλόουν Μιχάλη, που συμμετείχε στη γιορτή μας ανιδιοτελώς, για να στηρίξει την προσπάθειά μας. Και ήταν πραγματικά καταπληκτικός!!!
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
Παιδική Εκδήλωση στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των λαών
Εκεί οι μικροί θα παίξουν και θα ζωγραφίσουν και οι γονείς θα γνωριστούμε και - αν δεν παρασυρθούμε κι εμείς εντελώς στο παιχνίδι- θα ανταλλάξουμε εμπειρία και σκέψεις για τα κοινά μας θέματα, για μας και τα παιδιά μας.
Στο χώρο θα λειτουργήσει χαριστικό παζάρι για να ανταλλάξουν τα παιδιά ρούχα και παιχνίδια που δεν χρειάζονται πια.
Πρωτοβουλία για Σύλλογο Γονέων
Παιδιών Προσχολικής Ηλικίας
Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010
Γονείς αντιμέτωποι με το πρόβλημα των παιδικών σταθμών
Αρκετοί μπήκαμε στη διαδικασία να υποβάλλουμε αίτηση στον πιο κοντινό δημοτικό σταθμό. Μόνο τα 3/5 των αιτήσεων έγιναν δεκτές. Απ’ έξω έμειναν περίπου 200 παιδάκια. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι γονείς δεν φτάνουν καν να υποβάλλουν αίτηση, αφού ήδη αποθαρρυμένοι έχουν μάθει να μην περιμένουν λύση από τις ανεπαρκείς (ως ανύπαρκτες) κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου.
Μόλις 5 παιδικοί σταθμοί συντηρούνται από το δήμο, μόλις ένας βρεφικός σταθμός σε ολόκληρα τα Χανιά, ενώ δεν είναι λίγα τα ελλείμματα σε ειδικευμένο και βοηθητικό προσωπικό. Καθένας καταλαβαίνει ότι οι υποδομές δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο τις πραγματικές ανάγκες μας. Αποκαλυπτικό ότι οι ιδιωτικοί σταθμοί στην πόλη μας φτάνουν ή και ξεπερνούν τους 30! Να που η ανάγκη η δικιά μας και των παιδιών μας γίνεται επικερδές εμπόριο.
Φέτος ενημερωθήκαμε ότι οι αιτήσεις που κατατέθηκαν για τους δημοτικούς σταθμούς ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Είναι λογικό. Ποιος μπορεί τον καιρό της οικονομικής κρίσης να αντέξει τη μηνιαία δαπάνη των 300 ευρώ για τους ιδιωτικούς παιδικούς, με όλο τον εξευτελισμό στο μεροκάματό μας, όταν ο βασικός μισθός δύσκολα ξεπερνά τα 600 ευρώ; Το πρόβλημα των νέων γονιών κάθε χρόνο θα κλιμακώνεται, ενώ πολλοί-ιδιαίτερα νέες μητέρες- αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους, γιατί μπρος στο κόστος για τη φύλαξη των παιδιών η δουλειά μοιάζει απλώς «ασύμφορη». Που είναι η στήριξη στους εργαζόμενους γονείς, που είναι η στήριξη στην οικογένεια που χαρακτηρίζει μια προοδευμένη κοινωνία;
Αντίθετα, το ίδιο τον πλαίσιο κριτηρίων και προϋποθέσεων είναι τέτοιο που τελικά προγράφει το αποκλεισμό της μεγάλης πλειοψηφίας γονιών που έχουν ανάγκη. Ιδιαίτερα εκείνους που τα φέρνουν βόλτα πιο δύσκολα απ’ όλους, τους χρόνια άνεργους, τους ανασφάλιστους, τους μερικά ή εποχιακά απασχολούμενους, τις γυναίκες που θέλουν να εργαστούν έξω από το σπίτι, τελικά την κύρια μάζα των εργαζόμενων γονιών.
Η λύση στο πρόβλημα είναι αυτονόητη. Να δημιουργηθούν τώρα δωρεάν δημόσιες υποδομές για τη φύλαξη και την αγωγή των μικρών παιδιών. Να διοριστούν παιδαγωγοί και βοηθητικό προσωπικό. Άμεσα να αξιοποιηθούν οι χώροι που υπάρχουν για να ανοίξει νέος βρεφικός σταθμός, να δημιουργηθούν παιδικοί σταθμοί που να αρμόζουν στα παιδάκια, για τη σωστή ψυχική και σωματική τους αγωγή. Να διεκδικηθούν πόροι από τα κρατικά ταμεία (περικοπές ας κάνουν από τις αγορές οπλικών συστημάτων). Να κάνει ο δήμος τομές, συντάσσοντας προϋπολογισμούς που να βάζουν πρώτα τα παιδιά μας, εμάς τους πολίτες και τις ανάγκες μας σε κοινωνικές υπηρεσίες. Να στηριχτεί η λαϊκή οικογένεια, αν θέλουμε να μιλάμε για προοδευμένη κοινωνία.
Καιρός είναι, λοιπόν, όλοι εμείς οι γονείς μικρών παιδιών να βρεθούμε, να μιλήσουμε και να διεκδικήσουμε αυτά και άλλα... «αυτονόητα».
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010
Να μα ’στε κι εμείς...
Γονείς παιδιών σε προσχολική ηλικία συμμετέχουμε στη γιορτή διεκδίκησης του στρατοπέδου Μαρκόπουλου ως χώρο πράσινου για τις ανάγκες του χανιώτικου λαού.
Με τον τρόπο αυτό θέλουμε να δώσουμε ένα ανοιχτό ραντεβού μιας πρώτης γνωριμίας και επαφής και με άλλους γονείς σαν κι εμάς, που αντιλαμβάνονται την ανάγκη της διεκδίκησης ελεύθερων χώρων για παιχνίδι και αναψυχή, αλλά και δημόσιων και δωρεάν υποδομών για την προσχολική αγωγή και τη δημιουργική ανάπτυξη των παιδιών μας. Επιδιώκουμε να συναντηθούμε, να μιλήσουμε και να δράσουμε για όσα δικαιούμαστε εμείς, ως εργαζόμενοι γονείς και τα παιδιά μας και για όλα όσα μας στερούν.
Σε μια πόλη που οι δομές προσχολικής αγωγής έχουν ουσιαστικά παραχωρηθεί στο ιδιωτικό συμφέρον με μόλις 6 δημοτικούς παιδικούς σταθμούς έναντι 30 ιδιωτικών...
Σε μια περίοδο που το πενιχρό οικογενειακό μας εισόδημά δεν αντέχει το χαράτσι των 300 ευρώ για τη φύλαξη των παιδιών...
Στα Χανιά όπου το τσιμέντο καταπίνει το πράσινο για χάρη των μεγάλων εργολάβων και που οι λιγοστές παιδικές χαρές θυμίζουν σκουπιδότοπους...
Στα δικά μας Χανιά, όπου αναπτύσσονται άλλοτε δειλά, άλλοτε πιο ορμητικά κινήσεις πολιτών σε γειτονιές και πλατείες, εκεί όπου ανιχνεύεται και πάλι ο δρόμος της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας με δράσεις που διεκδικούν "οι άνθρωποι να είναι πάνω απ' τα κέρδη ", έχουμε κι εμείς το λόγο, τα νέα ζευγάρια και οι γονείς μικρών παιδιών.
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Η δημόσια και δωρεάν στήριξη των εργαζόμενων γονιών στη φύλαξη των παιδιών και η σύγχρονη προσχολική αγωγή είναι δικαίωμα δικό μας και των παιδιών μας
Δεν το απεμπολούμε. Το διεκδικούμε!
Όλοι εμείς, γονείς παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίας, βιώνουμε το έλλειμμα των δημόσιων και δωρεάν υποδομών φύλαξης και προσχολικής αγωγής και την κυριαρχία και στο χώρο αυτό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το βιώνουμε κάθε φορά που απορρίπτεται μια αίτησή μας για έναν από τους πέντε μόνο παιδικούς σταθμούς του δήμου, και αναγκαζόμαστε να καταφύγουμε σε έναν από τους τουλάχιστον 30 ιδιωτικούς σταθμούς που επιβαρύνουν τον ήδη δύσκολο οικογενειακό μας προϋπολογισμό με τσουχτερά ως και δυσβάσταχτα ποσά (Είναι τυχαία η σχέση 5-30); Το βιώνουμε κάθε φορά που με άγχος ψάχνουμε μια λύση για τη φύλαξη των παιδιών μας. Το βιώνουμε κάθε φορά που η αίτησή μας ακόμα και στα δημόσια προνήπια δεν εξετάζεται καν – παρόλο που η φοίτηση στο νηπιαγωγείο επισήμως είναι διετής – γιατί τα κτίρια και το προσωπικό μετά βίας καλύπτουν τα νηπιαγωγεία. Βιώνουμε την επέλαση του ιδιωτικού τομέα ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο και το παιχνίδι των παιδιών μας, κάθε φορά που αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε «παιδότοπους», γιατί οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι τσιμεντοποιούνται, οι πλατείες και οι παιδικές χαρές εγκαταλείπονται στην ερήμωση, οι δημόσιες δομές δημιουργικής απασχόλησης δεν είναι ευρέως γνωστές και επιδέχονται ακόμα μεγάλης βελτίωσης.
Η στήριξη της οικογένειας και των εργαζόμενων γονέων στην ανατροφή των παιδιών αποτελεί υποχρέωση του κράτους. Ειδικά σήμερα που οι κοινωνικές και επαγγελματικές απαιτήσεις είναι αυξημένες και ο θεσμός της οικογένειας δοκιμάζεται, το κράτος οφείλει να διευρύνει και να εκσυγχρονίζει δημόσιες και δωρεάν δομές που να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των εργαζόμενων γονιών, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Αντί γι’ αυτό, το κράτος έχει εγκαταλείψει αυτή την υποχρέωση στους δήμους, που είτε επειδή δε διαθέτουν πόρους είτε επειδή έχουν άλλες προτεραιότητες, αφήνουν το θεσμό να εκφυλίζεται και να παρακμάζει ολοένα. Η κυρίαρχη εικόνα των παιδικών σταθμών είναι οι ελλείψεις σε κτίρια ή ακόμα και τα ακατάλληλα για παιδιά κτίρια, οι ελλείψεις σε παιδαγωγούς και βοηθητικό προσωπικό, ο μεγάλος αριθμός παιδιών ανά τμήμα, ενώ υπάρχει μόλις ένας βρεφικός σταθμός για όλα τα Χανιά.
Για όλα τούτα είναι καιρός εμείς οι γονείς να μιλήσουμε και να διεκδικήσουμε. Όσο ο καθένας προσπαθεί μόνος του να βρει λύση, το πρόβλημα θα διογκώνεται και θα κληροδοτείται στους επόμενους με όλο και χειρότερους όρους για γονείς και παιδιά.
Με αυτές τις σκέψεις αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία για την ίδρυση Συλλόγου Γονέων Παιδιών Προσχολικής Ηλικίας και καλούμε όλους τους γονείς να στηρίξουν και να εμψυχώσουν το σύλλογο με τη συμμετοχή τους.
(Ακολουθούν υπογραφές)