Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Περάσαμε όμορφα....

Ήταν ωραία στο Πάρκο της Ειρήνης την Κυριακή που μας πέρασε. Το Πάρκο, ένα από τα λίγα που υπάρχουν στην πόλη, απαξιώνεται κάτω από γυαλιά και αποτσίγαρα, με κύρια ευθύνη των αρμόδιων αρχών. Όμως την Κυριακή στην εκδήλωση που οργανώθηκε για τα παιδιά με πρωτοβουλία μας, γέμισε παιδιά και χαρά, έγινε επιτέλους... «παιδική χαρά». Με τον τρόπο αυτό οι πολίτες διεκδικούμε και κατοχυρώνουμε τους ελεύθερους χώρους για εμάς και τα παιδιά μας.

Μας συγκίνησε η μεγάλη συμμετοχή γονιών με νήπια που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πρωτοβουλίας μας, αλλά και τόνωσε την αποφασιστικότητά μας, αφού για άλλη μια φορά καταδείχτηκε η ανάγκη για ίδρυση συλλόγου γονέων με παιδιά στην προσχολική ηλικία.

Τέλος ιδιαίτερα θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κλόουν Μιχάλη, που συμμετείχε στη γιορτή μας ανιδιοτελώς, για να στηρίξει την προσπάθειά μας. Και ήταν πραγματικά καταπληκτικός!!!

Εμείς πάλι, γονείς παιδιών προσχολικής ηλικίας, πιο δυνατοί και αποφασισμένοι, συνεχίζουμε με την ίδρυση του συλλόγου μας.




Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Παιδική Εκδήλωση στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των λαών

Η Πρωτοβουλία για Σύλλογο Γονέων Παιδιών Προσχολικής Ηλικίας καλεί γονείς και παιδιά στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών, δίπλα από το Δημοτικό Κήπο, την Κυριακή 19 Σεπτέμβρη ώρα 11 το πρωί.

Εκεί οι μικροί θα παίξουν και θα ζωγραφίσουν και οι γονείς θα γνωριστούμε και - αν δεν παρασυρθούμε κι εμείς εντελώς στο παιχνίδι- θα ανταλλάξουμε εμπειρία και σκέψεις για τα κοινά μας θέματα, για μας και τα παιδιά μας.

Στο χώρο θα λειτουργήσει χαριστικό παζάρι για να ανταλλάξουν τα παιδιά ρούχα και παιχνίδια που δεν χρειάζονται πια.

Πρωτοβουλία για Σύλλογο Γονέων

Παιδιών Προσχολικής Ηλικίας

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Γονείς αντιμέτωποι με το πρόβλημα των παιδικών σταθμών

Κάθε χρόνο οι εργαζόμενοι γονείς μωρών και μικρών παιδιών αντιμετωπίζουμε με όλο και χειρότερους όρους το πρόβλημα της φροντίδας των παιδιών μας τις ώρες της δουλειάς.

Αρκετοί μπήκαμε στη διαδικασία να υποβάλλουμε αίτηση στον πιο κοντινό δημοτικό σταθμό. Μόνο τα 3/5 των αιτήσεων έγιναν δεκτές. Απ’ έξω έμειναν περίπου 200 παιδάκια. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι γονείς δεν φτάνουν καν να υποβάλλουν αίτηση, αφού ήδη αποθαρρυμένοι έχουν μάθει να μην περιμένουν λύση από τις ανεπαρκείς (ως ανύπαρκτες) κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου.

Μόλις 5 παιδικοί σταθμοί συντηρούνται από το δήμο, μόλις ένας βρεφικός σταθμός σε ολόκληρα τα Χανιά, ενώ δεν είναι λίγα τα ελλείμματα σε ειδικευμένο και βοηθητικό προσωπικό. Καθένας καταλαβαίνει ότι οι υποδομές δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο τις πραγματικές ανάγκες μας. Αποκαλυπτικό ότι οι ιδιωτικοί σταθμοί στην πόλη μας φτάνουν ή και ξεπερνούν τους 30! Να που η ανάγκη η δικιά μας και των παιδιών μας γίνεται επικερδές εμπόριο.

Φέτος ενημερωθήκαμε ότι οι αιτήσεις που κατατέθηκαν για τους δημοτικούς σταθμούς ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Είναι λογικό. Ποιος μπορεί τον καιρό της οικονομικής κρίσης να αντέξει τη μηνιαία δαπάνη των 300 ευρώ για τους ιδιωτικούς παιδικούς, με όλο τον εξευτελισμό στο μεροκάματό μας, όταν ο βασικός μισθός δύσκολα ξεπερνά τα 600 ευρώ; Το πρόβλημα των νέων γονιών κάθε χρόνο θα κλιμακώνεται, ενώ πολλοί-ιδιαίτερα νέες μητέρες- αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους, γιατί μπρος στο κόστος για τη φύλαξη των παιδιών η δουλειά μοιάζει απλώς «ασύμφορη». Που είναι η στήριξη στους εργαζόμενους γονείς, που είναι η στήριξη στην οικογένεια που χαρακτηρίζει μια προοδευμένη κοινωνία;

Αντίθετα, το ίδιο τον πλαίσιο κριτηρίων και προϋποθέσεων είναι τέτοιο που τελικά προγράφει το αποκλεισμό της μεγάλης πλειοψηφίας γονιών που έχουν ανάγκη. Ιδιαίτερα εκείνους που τα φέρνουν βόλτα πιο δύσκολα απ’ όλους, τους χρόνια άνεργους, τους ανασφάλιστους, τους μερικά ή εποχιακά απασχολούμενους, τις γυναίκες που θέλουν να εργαστούν έξω από το σπίτι, τελικά την κύρια μάζα των εργαζόμενων γονιών.

Η λύση στο πρόβλημα είναι αυτονόητη. Να δημιουργηθούν τώρα δωρεάν δημόσιες υποδομές για τη φύλαξη και την αγωγή των μικρών παιδιών. Να διοριστούν παιδαγωγοί και βοηθητικό προσωπικό. Άμεσα να αξιοποιηθούν οι χώροι που υπάρχουν για να ανοίξει νέος βρεφικός σταθμός, να δημιουργηθούν παιδικοί σταθμοί που να αρμόζουν στα παιδάκια, για τη σωστή ψυχική και σωματική τους αγωγή. Να διεκδικηθούν πόροι από τα κρατικά ταμεία (περικοπές ας κάνουν από τις αγορές οπλικών συστημάτων). Να κάνει ο δήμος τομές, συντάσσοντας προϋπολογισμούς που να βάζουν πρώτα τα παιδιά μας, εμάς τους πολίτες και τις ανάγκες μας σε κοινωνικές υπηρεσίες. Να στηριχτεί η λαϊκή οικογένεια, αν θέλουμε να μιλάμε για προοδευμένη κοινωνία.

Καιρός είναι, λοιπόν, όλοι εμείς οι γονείς μικρών παιδιών να βρεθούμε, να μιλήσουμε και να διεκδικήσουμε αυτά και άλλα... «αυτονόητα».