Χιλιάδες παιδιά προσχολικής ηλικίας που πήγαιναν σε ιδιωτικούς ή δημοτικούς σταθμούς που επιδοτούνταν από το πρόγραμμα «Εναρμόνιση Οικογενειακής & Επαγγελματικής Ζωής» του ΕΣΠΑ, κινδυνεύουν να μείνουν εκτός παιδικών σταθμών την επόμενη σχολική χρονιά 2013 -2014. Το πρόβλημα αυτό είχε διατυπωθεί προς τη Δημοτική Αρχή και τον ΔΟΚΟΙΠΠ από το Σύλλογο μας ήδη από 2011 χωρίς να λάβουμε καμία απάντηση. Όλοι γνωρίζαμε ότι το πρόγραμμα θα έληγε το 2013, οπότε το ερώτημα ήταν τι επρόκειτο να κάνει η Δημοτική Αρχή μετά τη λήξη αυτών των προγραμμάτων και αν δεσμευόταν να συνεχίσει να λειτουργεί τους περιάστικους σταθμούς που μέχρι σήμερα χρηματοδοτούνταν από το ΕΣΠΑ και με τι κονδύλια.
Ο Σύλλογος μας διεκδικεί το αυτονόητο. Δωρεάν Προσχολική παιδεία για όλα τα παιδιά. Η ανεπάρκεια της δημόσιας δωρεάν προσχολικής αγωγής είναι δεδομένη και μέχρι σήμερα το κενό καλυπτόταν σε μεγάλο βαθμό από το πρόγραμμα «Εναρμόνιση Οικογενειακής & Επαγγελματικής Ζωής» του ΕΣΠΑ. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για τη σχολική χρονιά 2012-2013, 805 παιδάκια στο νομό Χανίων παρακολούθησαν το πρόγραμμα ιδιωτικών ή περιαστικών σταθμών του δήμου μας μέσω του Προγράμματος ΕΣΠΑ. Αντίστοιχα πεντακόσια είκοσι τέσσερα (524) νήπια και είκοσι οχτώ (28) βρέφη εγγράφτηκαν στις δομές που εποπτεύει ο ΔΟΚΟΙΠΠ. Τι θα γίνει με όλα αυτά τα παιδάκια; Πως θα μπορέσουν σε περίοδο κρίσης οι οικογένειες μας να καλύψουν ένα ποσό 250-300 € μηνιαίως, που απαιτείται για κάθε παιδί για την εγγραφή τους σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό; Κι αν μετρούσαμε όλες εκείνες τις οικογένειες που δε μπαίνουν καν στη διαδικασία υποβολής αίτησης ήδη αποθαρρυμένες στην πιθανότητα να βρεθεί το μικρό τους εντός των δομών του Δήμου, ποιες είναι πραγματικά οι ανάγκες; Οι γονείς πρέπει να διεκδικήσουμε να καλυφθούν οι ανάγκες όλων, με διεύρυνση των κριτηρίων επιλογής τόσο από το ΔΟΚΟΙΠΠ όσο και από το πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Η κλασική απάντηση των αρμοδίων είναι ότι «Χρήματα δεν υπάρχουν». Αυτό όμως αποτελεί τη δική μας θλιβερή αλήθεια. Ναι, χρήματα δεν υπάρχουν στον οικογενειακό μας προϋπολογισμό για να καλυφθεί μία ανάγκη που η κάλυψη της θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη. Χωρίς προσβασιμη προσχολική εκπαίδευση, γυρίζουμε χρόνια πίσω, αφαιρώντας ουσιαστικά το δικαίωμα στην εργασία από έναν από τους δύο γονείς που θα πρέπει να ασχολείται αποκλειστικά με το μεγάλωμα του παιδιού.
Σε πρώτη φάση θα πρέπει να εξασφαλιστούν τα χρήματα ώστε να επεκταθεί και για τη σχολική χρονιά 2013-2014 το πρόγραμμα « Εναρμόνιση Οικογενειακής & Επαγγελματικής Ζωής» του ΕΣΠΑ και να επεκταθούν οι θέσεις που δύναται να εξασφαλιστούν μέσω ΔΟΚΟΙΠΠ. Πού θα βρεθούν οι απαιτούμενοι πόροι?
- Ίσως από τα αδιάθετα κονδύλια του ΕΣΠΑ. Το εν λόγω πρόγραμμα είχε ένα πολύ υψηλό ποσοστό απορρόφησης ενώ κονδύλια σε άλλα προγράμματα όπως είναι γνωστό λιμνάζουν αδιάθετα.
- Και τι γίνεται με το περίφημο 2 % που παρακρατείται από τους μισθωτούς ως εισφορά αλληλεγγύης και από τον ΟΑΕΔ ακόμα το «ψάχνουν». Γιατί τμήμα του να μη δαπανάται για τις άνεργες μητέρες;
- Και τι θα γίνει με τα χρωστούμενα του κράτους στους δήμους, μιας και ο κύριος οφειλέτης των δήμων είναι το ίδιο το κράτος. Δε μπορεί σε αυτή τη χώρα να αναγνωρίζονται μόνο τα λογιστικά διαμορφωμένα χρέη του κράτους στις τράπεζες. Τι γίνεται με τα χρέη του κράτους στους πολίτες του;
Το που θα βρεθούν τα χρήματα δεν είναι κάτι που είμαστε υπεύθυνοι να απαντήσουμε. Είναι πολιτική απόφαση. Και αν μην τι άλλο περιμένουμε από τη Πολιτεία και πιο συγκεκριμένα από τη Δημοτική Αρχή να μπει μπροστά διεκδικώντας μαζί με τους πολίτες δομές και πρόσβαση στη προσχολική παιδεία για όλα τα παιδάκια.
